De beste combinatie is een mannetje en een vrouwtje. In dat geval moet tenminste het mannetje gecastreerd zijn om jongen te voorkomen. Fokken met uw eigen konijn is niet aan te raden, er zitten al veel konijnen in de opvang en voor u het weet heeft u meer konijnen dan u lief is. Ook als het vrouwtje gecastreerd is (ook wel “gesteriliseerd” genoemd, hoewel het in feite om een castratie gaat),
is het beter ook het mannetje te laten castreren omdat hij haar anders zal blijven lastig vallen. Dat kan gevechten veroorzaken. Castratie kan bij mannetjes worden gedaan vanaf het moment dat ze geslachtsdrift gaan laten zien en de testikels zichtbaar zijn, zo rond drie tot vier maanden. Bij vrouwtjes wordt het gedaan vanaf ongeveer vijf maanden. Konijnen kunnen echter ook al vanaf drie tot vier maanden vruchtbaar zijn
(bij grote konijnenrassen is dat meestal wat later, 5 tot 8 maanden). Als u twee jonge dieren koopt, moet u dus erg goed opletten en er voor zorgen dat u het mannetje bijtijds laat castreren.
Veiliger is om bij kleinere rassen de dieren rond de leeftijd van 3 maanden te scheiden door middel van gaas, het mannetje zodra dat kan te laten castreren en hen daarna weer (stapsgewijs!) bij elkaar
te zetten. Na de castratie duurt het bij oudere mannetjes, die al geslachtsrijp waren, nog zo’n twee tot vier weken voor het mannetje echt onvruchtbaar is. Daarna kunt u de dieren aan elkaar laten wennen. Denk er wel aan dat castratie, vooral bij het vrouwtje, een echte operatie is met de daarbij behorende risico’s en kosten.
Twee mannetjes is vaak geen goede combinatie, zeker als ze niet gecastreerd zijn. Ze zullen zeer waarschijnlijk gaan vechten en kunnen elkaar daarbij zwaar verwonden. Soms lukt het om twee gecastreerde mannetjes samen te laten leven als ze veel ruimte hebben en elkaar van jongs af aan kennen, en als er geen vrouwtjes in de buurt zijn.
Twee vrouwtjes kan goed gaan, maar het kan ook op vechten uitlopen. Ook in dit geval is castratie meestal een methode om de dieren wat rustiger en gelijkmatiger van karakter te maken zodat ze beter met elkaar overweg kunnen. Bedenk wel dat dit niet altijd werkt. Vaak worden zusjes uit hetzelfde nest samen verkocht, maar ook zij kunnen als ze volwassen worden gaan vechten.
Een enkele keer komt het voor dat een konijn niet te koppelen is, bijvoorbeeld omdat het dier nooit gewend is geweest om samen met een ander konijn te leven. Als het met meerdere potentiële partners niet lukt, zult u er op een andere manier voor moeten zorgen dat het konijn niet eenzaam en inactief wordt. Breng dan zelf veel tijd met het konijn door, doe bijvoorbeeld spelletjes en zorg voor interessant speelgoed. Soms is een konijn van jongs af aan gewend aan een andere diersoort,
bijvoorbeeld een cavia, en accepteert het geen konijnen meer. In dat geval kan zo’n andere diersoort een goede tweede keuze zijn, maar houd in de gaten dat de dieren elkaar niet dwarszitten of verwonden en dat beide dieren geen stress ondervinden van de combinatie.